Zašto travertino?

Oct 02 2017
(PR) Nenad Savić
1
3981

Glavne karakteristike travertina su njegova trajnost i otpornost na meteorološke i druge spoljne faktore. Te karakteristike su bile prepoznati još pre više milenijuma, tako da su ga drevni neimari koristili za izgradnju vrlo trajnih zgrada, crkvi i mostova (Rimski Koloseum, Most na Drini i dr.). Danas se koristi u eksterijerima i enterijerima javnih iposlovnih zgrada, kao i na svim onim mestima gde se i inače koristi prirodni kamen: za oblaganje podova, zidova, kupatila, terasa, bašti, u podnom grejanju… Ima reljefnu strukturu koja u zavisnosti od primenjene tehnike daje efekte prirodnog, lomljenog ili cepanog kamena sa oksidnim prelazima, mahovinom, lišajevima ili efektima prirodnih travertina.

Travertin nije jednobojan, njegove nijanse variraju od nežne slonovače, boje meda do tamno smeđih. Te nijanse ga čine toplijim, zanimljivijim, ugodnijim i jedinstvenim.

Vrste obrade travertina

Travertin je prepoznatljiv po svojoj rupičastoj strukturi. Ploče ovog prirodnog kamena mogu biti nepopunjene (takve ploče su uvek brušene) ili punjene, kako bi se postigla glatkost površine. Kod punjenih ploča ispunjavaju se sve pore ploče, a kada se ploča ispuni ona se dalje brusi.

Površina travertina se može obrađivati na različite načine, pri čemu se dobija:

četkani,
matirani,
brušeni – polu poliran kamen
peskareni travertin
polirani – dobija se sjajan i gladak izgled
glačan – ploče imaju zaobljene ivice i starinski izgled; pogodne su za spoljašnu upotrebu, za bazene i dvorišta; glačaju se samo nepopunjene ploče

Poreklo travertina

Travertino vodi poreklo od mineralne stene nazvane sedra. Radi se o monomineralnoj sedimentnoj steni iz grupe karbonatnih stena koja je izgrađena od kalcita. Ima kriptokristalastu strukturu sa šupljikastom (rupičstom) teksturom. Nastaje oko hladnih izvora izlučivanjem kalcijum karbonata iz zasićenog kalcijum hidrogenkarbonata. Prema mestu nastanka, sedra može biti: jezerska, rečna i izvorska. Karakteristična rupičasta tekstura nastaje usled taloženja kalcita oko biljaka, a nakon njihovog izumiranja ostaju šupljine.